استفاده از دانه کتان در غني سازي تخم مرغ
از آنجايي که ميزان اسيدهاي چرب، مواد معدني و ويتامين هاي تخم مرغ به راحتي از طريق جيره قابل دستکاري و کنترل است، محققين بسياري در صدد ايجاد تغييرات کمي و کيفي در تخم مرغ برآمده اند. همچنين تخم مرغ به علت دسترسي آسان، بسته بندي طبيعي فوق العاده و مصارف غذايي متعدد مورد توجه قرار گرفته و بسياري کوشيده اند تا تخم مرغ را به بسته اي مواد مغذي مورد نياز انسان تبديل کنند بطوريکه در بعضي از مناطق با غني سازي تخم مرغ از عناصر و ويتامين ها سعي در بر طرف نمودن کمبودهاي اين عناصر در منطقه شده است براي مثال غني سازي تخم مرغ با عنصر يد که در بيشتر جوامع انساني با کمبود آن مواجه هستيم مي تواند مشکل کمبود اين عنصر را بر طرف نمايد. همچنين غني سازي تخم مرغ با اسيدهاي چرب ω-3 مي تواند نسبت اسيدهاي چرب ω-6 به ω-3 را در بدن تصحيح کند و خطر ابتلاء به بيماريهاي قلبي و عرقي را در سالمندان کاهش دهد. غني سازي تخم مرغ با اسيدهاي چرب غير اشباع با چند پيوند دوگانه ω-3 (PUFA n-3) توسط منابع متعددي از قبيل روغن ماهي، دانه کتان، دانه کانولا، دانه چيا و جلبکهاي ريز که از عمده ترين منابع رايج براي اين منظور مي باشند موجب افزايش مقادير اين اسيدهاي چرب در زرده تخم مرغ مي شود.
بيشترين توليد تجاري تخم مرغهاي غني از اسيدهاي چرب امگا-3 از طريق مرغهايي است که جيره هاي غني از دانه کتان دريافت داشته اند. دانه کتان حاوي حدود 42% روغن است که اين روغن خود حاوي بيش از 50% آلفا لينولنيک اسيد(ALA 18:3) مي باشد. افزايش 5 تا 15% دانه کتان باعث افزايش متغيري به ميزان 9 تا 35% در دوکوزاهگزانوئيک اسيد (DHA) تخم مرغ مي شود. البته تحقيقات جديدتر مقدار مناسب دانه کتان را در جيره 5 درصد تعيين کرده است زيرا دانه کتان بخصوص دانه نارس آن حاوي مقدار کمي از گليکوزيدهاي سيانوژنيک بنام لينامارين و آنزيمي همراه با آن بنام ليناز است که در اثر هيدروليز آن سيانيد هيدروژن آزاد مي شود که به شدت سمي بوده و در ترکيب سيانيد با سيتوکروم اکسيداز باعث توقف فوري تنفس سلولي و مرگ مي شود(1). در آزمايشي که توسط شيدلر و فرانينگ (1996) انجام شد، اثرات ترکيبي واريته، سطح، شکل و شرايط نگهداري دانه کتان بر توليد و ترکيب تخم مرغ در مرغهاي تغذيه شده با ويتامين E مورد بررسي قرار گرفت. سطوح 5 ، 10 و 15 درصد دانه کتان دانه کتان آسياب شده و کامل با جيره شاهد ذرت-سويا يا روغن ماهي مقايسه شد. در مقايسه با شاهد، دانه کتان باعث کاهش مصرف خوراک، افزايش وزن و وزن تخم مرغ شد. در حاليکه، دانه کتان و روغن ماهي توليد تخم مرغ را در مقايسه با شاهد (1/38 %) به ترتيب 9/88 و 0/93 % بهبود دادند. مقدار لينولنيک اسيد در تخم مرغ با افزايش سطح دانه کتان افزايش يافت (31/2 ، 18/4 و 38/6 % در چربي زرده به ترتيب با سطوح 5 ، 10 و 15 % دانه کتان). دانه کتان و روغن ماهي بطور معني داري درصد سفيده را در مقايسه با شاهد افزايش و درصد زرده را کاهش دادند ولي اثري بر کلسترول تخم مرغ نداشتند. هيچ تفاوتي ميان دانه کتان آسياب شده و کامل در متغيرهاي اندازه گيري شده مشاهده نشد(3).
ليسون و همکاران (2000) نيز مرغهاي تخمگذار را براساس وزن بدن به گروههاي سبک، متوسط و سنگين تقسيم کردند و با جيره هاي حاوي 0، 10 و 20 درصد دانه کتان تغذيه نمودند. صرف نظر از تقسيم بندي وزني، تغذيه 20% دانه کتان موجب رشد ناکافي، کاهش توليد تخم مرغ و افزايش مصرف خوراک گرديد. از اين آزمايش اين طور نتيجه گيري مي شود که توليد کمتر تخم مرغ در پرندگان تغذيه شده با سطوح بالاي دانه کتان ممکن است به دليل وجود مواد ضد مغذي يا کاهش انرژي متابوليسمي در جيره باشد(2).
مهندس مازيار محيطي اصلي
دانشجوی کارشناسی ارشد تغذيه دام دانشگاه تربيت مدرس