تعديل رطوبت سالن، از وظايف بسيار مهم ديگري است كه از تهويه انتظار مي رود و در فصول سرد، اين مسئله اهميت بيشتري مي يابد. به عبارت ديگر، وجود رطوبت اضافه در زمستان، در سالن هاي پرورش طيوري كه در اقليم هاي مرطوب واقع شده اند، معمول ترين مشكل اين سالن ها به شمار مي آيد. رطوبت اضافي، مي تواند موجب خيس شدن بستر و افزايش ميزان توليد گاز آمونياك در سالن شود. بنابراين، حتي در سردترين آب و هوا نيز، براي تامين هواي تازه و اكسيژن و خروج رطوبت اضافه، دي اكسيد كربن و آمونياك، به يك حداقل تهويه احتياج است. به اين كمترين ميزان تهويه ي مورد نياز، «تهويه ي حداقل زمستانه» گفته مي شود.

متاسفانه از آن جائي كه بين ميزان تهويه و درجه حرارت سالن ها، در فصول سرد تقابل وجود دارد، ميزان مطلوب تهويه، در بيشتر مواقع به نفع حفظ دماي سالن ناديده گرفته  مي شود. اين مسئله، يكي از تاثيرگذارترين دلايل بروز امراض تنفسي، به شكل وخيم تر، در فصول سرد سال مي باش. بايستي، توانايي تهويه به گونه اي باشد، كه در حفظ رطوبت سالن در  محدوده ي 70%، موفق عمل كند.

منبع : کتاب مدیریت پیشگیری از بیماری های طیور - نوشته استاد ارجمند جناب آقای دکتر اوستا صدرزاده