طي 30 سال گذشته، پيشرفت در زمينه تغذيه طيور به موازات يا مقدم بر افزايش راندمان توليد گونه هاي مختلف طيور بوده است. تنوع اهداف توليدي موجب پيچيده تر شدن برنامه هاي تغذيه اي شده است. بنابراين توصيه هاي قطعي و ثابت در زمينه تغذيه تقريبا امكان پذير نيست.

خوراك هزينه عمده توليد انواع محصولات طيور را به خود اختصاص داده است. بنابراين ارزيابي منابع جديد وگوناگوني مواد خوراكي ضروري مي باشد. و محققان و جيره نويسان بايد همواره از قابليت بالقوه مواد خوراكي آگاه باشند.

در استفاده از مواد خوراكي جديد بايد همواره محدوديت هاي حداقل و حداكثر توجه گردد.